ബാവൂൾ

 സ്നേഹമുള്ള സമർപ്പിതരെ,

വീണ്ടുമൊരു വെല്ലുവിളി... 'ബാവൂൾ' വായിക്കുകയായിരുന്നു.കനലായ് മാറിയത്, 'കറുത്ത വരികൾ' എന്ന ശീർഷകം. ഒരു നാണവുമില്ലാതെ ഞാൻ അതെന്റെ ജീവിതത്തിലേക്കു വച്ചുപിടിപ്പിച്ചു നോക്കി.' കറുപ്പും വെളുപ്പും ,നമ്മൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഉച്ചരിച്ചിട്ടുണ്ടാകും ..അല്ലേ? ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ കറുത്ത എടുകളെയും വെളുപ്പിക്കണമെന്നു ഒരു ആയിരം തവണ എങ്കിലും ഞാൻ ഉപദേശം ചൊരിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഇനി ഞാൻ തല തിരിഞ്ഞു ചിന്തിക്കുകയാണ്. നിന്റെ വെളുത്ത, അലക്കിതേച്ചു മിനുക്കിയ വസ്ത്രങ്ങളിൽ, ചില കറുപ്പുകൾ ദൈവത്തിനു ഇഷ്ടമാണത്രേ..ജീവിതം വല്ലാതെ വെളുക്കുകയാണ് അനുദിനം. മുറി, വസ്ത്രം, ഉപയോഗിക്കുന്ന സാധനങ്ങൾ....മുന്തിയത്...നിറം മങ്ങാത്തത്...താമസസ്ഥലത്ത് നിന്നു കാറിലേക്ക്.. കാറിൽ നിന്നും നിർദിഷ്ട സ്ഥലത്തേക്കു...അവിടെ നിന്നു തിരിച്ച്‌...പാദരക്ഷകൾ സർവസമയവും...ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമത്തിൽ ജീവിച്ചിട്ടു ക്രിസ്തുവിന്റെ മണം ഇതുവരെ ഇല്ല ..ക്രിസ്തുവിന്റെ പരിമളം ആകണമെന്ന് പൗലോസ് ശ്ലീഹായിലൂടെ  ഓർമിപ്പിക്കപ്പെട്ടത്, ആദിമസഭയിലെ പണിയാളന്മാരുടെ മണം സ്വീകരിക്കണമെന്നാണ് എന്നു ബോബി ജോസ് കട്ടികാട് അച്ചന്റെ പ്രസംഗത്തിലൂടെ മനസ്സിലാക്കിയെടുത്തു..കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്ന ഒരു സാധാരണ അപ്പന്റെ  നെഞ്ചിലെ വിയർപ്പും കക്ഷത്തിലെ മണവും എല്ലാം അന്യമാണ്..ക്രിസ്തുവിന്റെ സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കാൻ യാത്ര ചെയ്തതിന്റെ ക്ഷീണമോ,ക്രിസ്തുവിന്റെ നിസ്വരുടെ പക്കൽ ചെന്ന് സ്നേഹിച്ചതിന്റെ സമയങ്ങളോ..ഇതെല്ലാം അന്യം. എഴുതുമ്പോളും ഇതെല്ലാം ജീവിക്കാൻ നന്നേ പാടാണ് എന്ന ഒരു തരം അലസതാബോധം എന്നെ വിഴുങ്ങുകയാണ്..ദൈവമുമായി എന്നെകിലും സംസാരിക്കേണ്ടിവരുകയാണെങ്കിൽ, എനിക് വേണ്ടി സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കാൻ നടന്നതിന്റെ വിണ്ടുകീറ

റലുകൾ നിന്റെ കാല്പാദങ്ങളിൽ ഉണ്ടോ...? എന്റെ വേണ്ടപ്പെട്ടവർക് വേണ്ടി പണിയെടുത്തത്തിന്റെ ചെളി കയ്യിൽ പുരണ്ടിട്ടുണ്ടോ...? ഇതൊക്കെയായിരിക്കും അവിടത്തെ ചോദ്യങ്ങൾ..എന്നാണ് ഈ വെളുപ്പുകളിൽ കുറച്ച് കറുത്ത വരകൾ ഇടാനാകുക..'നടക്കുന്ന വല്ല കാര്യങ്ങളും എഴുതടെ' എന്ന ആയിരം മറുപടികൾ ആകട്ടെ എന്റെ സമ്മാനം..ദൈവത്തിന്റെ കറുപ്പ് ജയിക്കട്ടെ...

                                 ഷിബിനച്ചൻ